Fenna
Door: Rianne
Blijf op de hoogte en volg Rianne
10 April 2008 | Zuid-Afrika, Johannesburg
En ineens sta ik weer oog in oog met de mooiste bruine ogen die ik ooit in mn leven heb gezien….
Geweldig bruine ogen die donker omrand worden door prachtig dikke wimpers. Argwanend kijkt ze me aan met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Zou ze me herkennen? Zou ze weten wie ik ben? Zou ze weten dat ze dit gevoel in me naar boven brengt? Een grote golf van tederheid en verbintenis? Het delen van een klein stukje verleden, welke als een herinnering aan de muren van mijn geheugen hangt te prijken?
Ik sta aan de vooravond van een 4 daagse B.I.P-week (voor de luchtvaartleken onder ons; dit is een aantal dagen vliegen door Europa).
De kleren zijn al zorgvuldig uitgezocht, aangezien je rond deze tijd van het jaar alle weertypen in Europa kan verwachten. En ik verheug me op dat heerlijke Thaise restaurant in Stockholm en een middagje shoppen in Milaan.
Wanneer ik mijn telefoon pak, zie ik dat ik een aantal gesprekken met onbekend nummer heb gemist. Meestal is dit KLM met een roosterwijziging en ik besluit dan ook om even te bellen en verhaal te halen. Nee, helaas, zij waren niet degene die met hadden geprobeerd te bereiken.
Zodra ik op wil hangen, wordt me ineens een vraag gesteld die ik in mijn stoutste dromen niet zo hebben durven wensen; “Ehm Rianne, misschien een vreemde vraag, maar zou je morgen i.p.v. je B.I.P.-week misschien naar Johannesburg willen? Je zou me daar echt mee uit de brand helpen….”.
En zo gebeurt het dat ik zaterdagavond voet zet aan het land waar ik me op de een of andere manier mee verbonden voel. Een klein stukje thuiskomen, me verheugen op dat wat ik ga doen en waarvan ik weet dat ik het geweldig vind.
Wanneer ik de volgende ochtend uit de auto stap, is zij de eerste die op mijn netvlies brandt.
Gedurende de reis hier naar toe voelde ik al het verlangen om haar weer te zien. Fenna.De vleesgeworden herinnering aan de onvergetelijke reis met mijn broer en zus afgelopen november naar Zuid-Afrika. Het rondlopende bewijs dat die mooie reis echt heeft plaatsgevonden en zal voortleven in een levend wezen.
Argwanend kijkt ze me aan met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Zou ze me herkennen? Zou ze weten wie ik ben? Zou ze weten dat ze dit gevoel in me naar boven brengt? Een grote golf van tederheid en verbintenis?
Ik denk terug aan het moment dat Remco haar vond, het geven van haar eerste flesje, het langzaam aan vertrouwen winnen en het beschermen tegen onweer tijdens haar eerste nacht. Fenna, mooie grote meid van ons. Flink aan het groeien, genietend van alle aandacht om haar heen en het ontwikkelen van een heel eigen persoonlijkheid.
In tweestrijd met mijn gevoel hoop ik dat zij op een dag weer opgenomen zal worden door haar familie en in de kudde mee zal gaan zwerven door het park, maar aan de andere kant zou ik willen dat ik haar, wanneer ik hier kom, haar net zoals deze keer altijd beet zou kunnen pakken. Oog in oog mag staan met de mooiste bruine ogen die ik ooit heb gezien en in die ogen de weerspiegeling mag zien van onze reis, toen in November…….
Geweldig bruine ogen die donker omrand worden door prachtig dikke wimpers. Argwanend kijkt ze me aan met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Zou ze me herkennen? Zou ze weten wie ik ben? Zou ze weten dat ze dit gevoel in me naar boven brengt? Een grote golf van tederheid en verbintenis? Het delen van een klein stukje verleden, welke als een herinnering aan de muren van mijn geheugen hangt te prijken?
Ik sta aan de vooravond van een 4 daagse B.I.P-week (voor de luchtvaartleken onder ons; dit is een aantal dagen vliegen door Europa).
De kleren zijn al zorgvuldig uitgezocht, aangezien je rond deze tijd van het jaar alle weertypen in Europa kan verwachten. En ik verheug me op dat heerlijke Thaise restaurant in Stockholm en een middagje shoppen in Milaan.
Wanneer ik mijn telefoon pak, zie ik dat ik een aantal gesprekken met onbekend nummer heb gemist. Meestal is dit KLM met een roosterwijziging en ik besluit dan ook om even te bellen en verhaal te halen. Nee, helaas, zij waren niet degene die met hadden geprobeerd te bereiken.
Zodra ik op wil hangen, wordt me ineens een vraag gesteld die ik in mijn stoutste dromen niet zo hebben durven wensen; “Ehm Rianne, misschien een vreemde vraag, maar zou je morgen i.p.v. je B.I.P.-week misschien naar Johannesburg willen? Je zou me daar echt mee uit de brand helpen….”.
En zo gebeurt het dat ik zaterdagavond voet zet aan het land waar ik me op de een of andere manier mee verbonden voel. Een klein stukje thuiskomen, me verheugen op dat wat ik ga doen en waarvan ik weet dat ik het geweldig vind.
Wanneer ik de volgende ochtend uit de auto stap, is zij de eerste die op mijn netvlies brandt.
Gedurende de reis hier naar toe voelde ik al het verlangen om haar weer te zien. Fenna.De vleesgeworden herinnering aan de onvergetelijke reis met mijn broer en zus afgelopen november naar Zuid-Afrika. Het rondlopende bewijs dat die mooie reis echt heeft plaatsgevonden en zal voortleven in een levend wezen.
Argwanend kijkt ze me aan met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Zou ze me herkennen? Zou ze weten wie ik ben? Zou ze weten dat ze dit gevoel in me naar boven brengt? Een grote golf van tederheid en verbintenis?
Ik denk terug aan het moment dat Remco haar vond, het geven van haar eerste flesje, het langzaam aan vertrouwen winnen en het beschermen tegen onweer tijdens haar eerste nacht. Fenna, mooie grote meid van ons. Flink aan het groeien, genietend van alle aandacht om haar heen en het ontwikkelen van een heel eigen persoonlijkheid.
In tweestrijd met mijn gevoel hoop ik dat zij op een dag weer opgenomen zal worden door haar familie en in de kudde mee zal gaan zwerven door het park, maar aan de andere kant zou ik willen dat ik haar, wanneer ik hier kom, haar net zoals deze keer altijd beet zou kunnen pakken. Oog in oog mag staan met de mooiste bruine ogen die ik ooit heb gezien en in die ogen de weerspiegeling mag zien van onze reis, toen in November…….
-
10 April 2008 - 08:16
Meta:
hmmmmm STIL -
19 April 2008 - 15:51
Mama:
Lieve S.
Dit is zo bijzonder. Ook ik ben hier stil van.
Dikke kus -
23 April 2008 - 14:48
Papa:
Hoera, ik ga haar zien!
Een voorrecht om je in te mogen leven en deelgenoot te worden van de wereld van stille herinneringen, die een plaatsje hebben verworven aan de muren van julie geheugen............
Dank jullie wel! -
12 Mei 2008 - 01:57
Bram:
Even een oudhuisgenoot die een bericht plaatst :)
Jemig ik ben je wel heel erg uit het oog verloren als ik zie wat jij tegenwoordig allemaal uitspookt. Fantastisch zeg!
Het is laat in de nacht en het ontbreekt me aan de tijd om dit hele log nu te lezen maar je staat gebookmarked! Wie weet tot snel!
Groetjes Bram aka Mr Mea Culpa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
