Laatste berichtje Bodrum....

Daar gaan we dan, ik schuif hier achter de computer om jullie een laatste berichtje vanuit Turkije te schrijven. Gek is het wel, dubbel ook. Aanstaande maandag vliegen we terug. Anja is al weg. Caroline gaat haar vriendje opzoeken in Adana en als het goed is zitten we dus aanstaande maandag met de overige vijf dames op de vlucht terug naar Nederland. De laatste Nederlandse vlucht die hier dit seizoen vanaf de luchthaven van Bodrum vertrekt....

Het ticket is binnen, de laatste spullen op kantoor ingepakt. ik vlieg met de HV 962. Vertrektijd Bodrum: 11:45, aankomsttijd Amsterdam: 14:30.

Het is niet dat er niks meer gebeurt hier of te vertellen valt. Afgelopen week heb ik jaja, weeeer een auto-ongeluk gehad :-(! Op een parkeergarage hebben mijn collega Caroline en ik elkaar een klein kusje gegeven.... Met een scheut ellende in mijn maag hebben we wel van totale wanhoop in een flinke lachstuip gelegen met z'n allen. Hele nacht op politiebureau gezeten, alcohol tests in het ziekenhuis, noem het maar op. Flinke blikschade en geen verzekering die dat gaat betalen... Bij wie mag ik eten komende maand????
Hoeveel ellende kan een team hebben in 1 seizoen?

Zo heeft namelijk Krista afgelopen week samen met een vriendinnetje, op haar verjaardag, een scooterongeluk gehad... Alles nog heel maar wel een hoop ellende met ziekenhuis, politie en verzekering.
Daarnaast hebben we vanacht bezoek gehad van een oude bekende die het nodig vond met een dronken hoofd even de boel in te komen trappen.... Weer politie en alle ellende daar om heen.
ik ben blij dat de gasten daarentegen (even afkloppen) zich deze laatste weken redelijk rustig houden........

in de andere apartementen zijn onze collegaatjes hun spullen al langzaam aan het pakken. Kris en ik zijn nog niet zo ver. Stellen het uit. ik hoef die koffer nog niet te zien, wil mn foto's nog niet van de wanden halen.... En aan de andere kant is het ook wel mooi geweest... Bodrum sluit haar poorten. Het schiereiland maakt zich op voor een winterslaap. De stranden worden leeggehaald, kroegen, restaurantjes en winkels openen de deuren niet meer, maar timmeren ze dicht met houten planken en plakken ze af met kranten. Het is klaar. Weer een seizoen voorbij.

Met afwisselend een lach en een traan. Wederom heb ik veel mensen leren kennen. Ben erachter gekomen dat het leven echt echt echt niet altijd mooi en eerlijk kan zijn, maar heb bovenal genoten. Genoten van de keuze om te gaan. Het leven met beide handen heb aangegrepen. Gevloekt, gehuild, getierd heb ik hier, maar bovenal geleefd!
Het was mooi, heel mooi, maar eerlijk gezegd ben ik voor het eerst ook wel weer een beetje blij dat ik naar huis mag met een mooie nieuwe uitdaging in het vooruitzicht!!!

Tot snel lieve mensen,

Dikke knuffel Rianne.